Een luchtigere bodemstructuur zorgt wegens verdere zuurstof in de bodem, die ten juiste komt met ons versnelde biologische afbraak van de organische stof, die bestaat uit de spijsvertering (celademhaling) over alle zuurstofminnende bodemorganismen, zowel ongewervelden indien heterotrofe micro-organismen of reducenten. Deze afbraak leidt tot humusvorming in een bodem.
Regenwormen bestaan heel wat gevoeliger vanwege uitdroging vervolgens wegens verdrinking. Ons essentiele vijand aangaande de regenworm is dit alweer. Mits het te droog kan zijn horen te de wormen dieper in de vloer schuilen teneinde niet uit te drogen. De worm manoeuvreert bestaan lichaam in een balvorm en vormt ons laagje uitwerpselen om dit lijf waardoor een worm in een soort cocon zit. Op deze plaats schuilt een regenworm tot betere tijden aanbreken. In de winter kruipen een wormen dieper in de bodem om met bevriezing te ontkomen.
Uit onderzoek is gebleken het regenwormen ons organische protectie kunnen bieden tegen bepaalde plantenziekten. Hun aanwezigheid in een bodem verandert een microbiële opbouw, zodat nuttige micro-organismen geraken begunstigd die schadelijke ziekteverwekkers onderdrukken.
Tegelijkertijd zijn regenwormen voortreffelijke zodra compostproducent. Op hun tocht via de ondergrond bikken ze letterlijk de bodem op. Het dode plantenmateriaal het daarin zit, benutten ze om voedingsstoffen uit te halen. Wat ze ook niet benodigd beschikken over, poepen ze alweer uit: regenwormenpoep bestaan wegens zo’n 70% uit humus. Organische stof vol gerecyclede mineralen, welke door een herbewerking in het wormenlijf alweer beschikbaar geraken voor planten.
Regenwormen hebben nauwelijks longen, doch hebben die verder volkomen ook niet nodig. Ze benutten immers hun huid om te ademen. Hun lichamen bestaan permeabel, wat betekent het een huid vloeistof en lucht meteen mag opnemen.
John groeide op met ons aangeboren liefde vanwege het buitenleven en begon in bestaan eigen achtertuin, waarmee hij een basis legde wegens zijn levenslange passie.
Een haplotaxiden bestaan een gevarieerde band betreffende wormen, die ook in dit drinkwater indien op het land leven. Een terrestrische soorten leven altijd in vochtige omgevingen, bijvoorbeeld modder, mest of compost. Een regenwormen (familie Lumbricidae) zijn slechts ons aangaande een meer vervolgens tien families betreffende een Haplotaxida.
Regenwormen komen oorspronkelijk uit Europa, maar zijn ondertussen aan een hele wereld te vinden. Zo leven ze ook in Noord-Amerika, waar ze zijn beland mede door voedsel dat tot dit continent geëxporteerd werd. Zo hielden ze zich schuil in modder dat aan groenten vastzat, waarna ze het gehele continent aan konden nemen.
Zoals alreeds gezegd, beïnvloeden een tunnels betreffende regenwormen direct de structuur over de bodem. Omdat regenwormen gemakkelijk een diepte over 3 meter bereiken, mixen zij een afzonderlijke lagen betreffende de bodem.
Ernaast voeden regenwormen zichzelf met organisch materiaal en zetten dit om in voedzame compost, rijk met serieuze voedingsstoffen bijvoorbeeld stikstof, fosfor en kalium. Het proces draagt bij aan een vruchtbaarheid over een bodem en ondersteunt de nutriëntencyclus.
) is ons grote hulp. Deze is verantwoordelijk voor dit omzetten met tuinafval in praktische compost. Nu en dan is het zelfs opzettelijk in composteerders aangebracht.
Om het lijf over zuurstof te voorzien, beschikken over regenwormen net wanneer gewervelde dieren hemoglobine wanneer zuurstofdragende stof. Een hemoglobine is ons pigment dat zuurstof makkelijk bindt en wederom mag afgeven, dit is bij gewervelden in bijzondere cellen geborgen, een rode bloedcellen. Bij de regenwormen aankomen nauwelijks rode bloedcellen voor, een zuurstof is met behulp van eiwitten in dit bloed opgelost.
Via de jaren heen bezit deze enige aangaande een meest ontzagwekkende landschappen ter wereld doorkruist, betreffende dichte tropische jungles tot uitgestrekte Afrikaanse savannes.
Voor dit graven over een gangen is dit meeste bouwstof geregistreerd maar de grond bevat maar een deel over het benodigde voedsel. Plantendelen die in het hol zijn getrokken worden voorverteerd door afscheidingen betreffende hun eigen mond en betreffende bodembacteriën, alvorens ze in dit spijsverteringsstelsel terechtkomen. Uit get more info ons experiment voltooid door Charles Darwin bleek dat indien driehoekige voedseldelen worden aangeboden, deze meestal met een kwestie tot beneden een gang in worden getrokken.